Wielu użytkowników Excela z podstawową wiedzą z pewnością zna formułę VLOOKUP (WYSZUKAJ.PIONOWO) i wykorzystuje ją efektywnie do wyszukiwania danych w różnych zbiorach. Przypominając wzór formuły:

=VLOOKUP([szukana wartość];[tabela wyszukiwania]; [nr kolumny];[wartość dokładna/ szacowana])

Formuła INDEX założona na kolumnę zwraca odpowiedź na podstawie podanego numeru wiersza.

=INDEX([Kolumna];[Numer wiersza])

Funkcja MATCH zwraca numer wiersza na podstawie wyszukiwanego warunku w danym zbiorze.

=MATCH([Szukana wartość]; [Przeszukiwana kolumna]; [wartość dokładna/ mniejsza/ większa])

Gdy połączymy ze sobą funkcje INDEX oraz MATCH dojdziemy do wyniku, gdzie funkcja MATCH na podstawie wyszukiwanego warunku zwróci numer wiersza dla funkcji INDEX, która poda szukaną wartość. Najprościej obrazuje to poniższy wzór:

=INDEX([Wartość, którą chcę uzyskać]; MATCH([Szukana wartość]; [Zbiór przeszukiwania]; [rodzaj zwracanej wartości]))

Nie musimy zaznaczać całej tabeli wyszukiwania, jedynie kolumny, które biorą udział w działaniu. Sprawdza się to szczególnie w przypadku pracy na tabelach gdzie posługujemy się nazwami kolumn. Formuła w takiej postaci jest o wiele bardziej przejrzysta, ponieważ wprost posługujemy się nazwami kolumn, zamiast zaznaczać pełną tabelę i liczyć kolumny jak to ma miejsce w przypadku VLOOKUP. Drugą zaletą jest fakt, iż wyszukiwanie działa w obu kierunkach, tzn. nie musimy przeorganizowywać naszej tabeli. W przypadku formuły VLOOKUP wartość szukana zawsze musi znajdować się w pierwszej kolumnie od lewej w przypadku zaznaczenia tabeli wyszukiwania.

Sam osobiście częściej wykorzystuję w swoich funkcjach wyszukiwania kombinację INDEX/MATCH. Oczywiście jest to tylko i wyłącznie kwestia przyzwyczajenia i wyrobionych nawyków.